Για το χαρτζιλίκι μας παίζαμε καραγκιόζη ξεσηκώνοντας φιγούρες από περιοδικά.
Στήναμε το σκηνικό με το σεντόνι και την λάμπα πετρελαίου μοιραζόμαστε τα ξυλάκια με τις φιγούρες και άρχιζε ο διάλογος διαβάζοντας ο καθένας το ρόλο του και κάνοντας την αντίστοιχη φωνή.
Το εισιτήριο ήταν δεκάρες.
Σημειωτέον ότι εκείνα τα χρόνια φωτισμός υπήρχε μέχρι τις 11 το βράδυ με διακοπές. Το ηλεκτρικό δίκτυο έπαιρνε από μία ντιζελομηχανή στο Λίβαδο.
Άλλος τρόπος εξοικονόμησης χρημάτων ήταν η πώληση λαχείων, εφημερίδων, μεταφορά στις βαλίτσες η τα καλάθια από τους επιβάτες του ΚΤΕΛ, μεταφορά στις μπουκάλες ΠΕΤΡΟΓΚΑΖ, κάλαντα και το μπασιάκ (παρέες παιδιών μαζεύαμε ελιές σε κτήματα που είχε τελειώσει το μάζεμα και κατόπιν τις πουλάγαμε και γινότανε η μοιρασιά).Με τα χρήματα που μαζεύαμε αγοράζαμε υλικό επιμόρφωσης ... (Μυστήριο-Μάσκα-
Μικρός Ήρωας- Γκιαούρ Ταρζάν- Κλασικά Εικονογραφημένα- Μάχη- Μίκυ Μάους-
Λούκι Λούκ κ.α.) βγάζαμε παιδικό εισιτήριο (τις περισσότερες φορές μπαίναμε τσάμπα) για να δούμε ταινίες της εποχής και στα κλεφτά κανένα ακατάλληλο καουμπόικο.
Η βόλτα το Σαββατοκύριακο ξεκινούσε από την πλατεία τα Κυβέλια μέχρι την
Διασταύρωση στον Ξηρόκαμπο. Τα κορίτσια αγκαζέ πήγαιναν μπροστά και πίσω
τα αγόρια καμάκι για κανένα ραντεβουδάκι. Το Αγροκήπιο ήταν το καλύτερο
μαγαζί με ζωντανή τοπική ορχήστρα πίστα χορού και τραπεζάκια έξω.
Μπροστά στο μαγαζί ήταν το νυφοπάζαρο και το πήγαινε - έλα κράταγε μέχρι τις
7:30 το βράδυ (απαγόρευση κυκλοφορίας για τους μαθητές).
Το καφενείο πρόσφερε τότε καφέ ελληνικό στη χόβολη – τσάι – χαμομήλι-πορτοκαλάδα – λεμονάδα – γκαζόζα – βυσσινάδα -ούζο με μεζέ -κονιάκ-λουκούμι και υποβρύχιο.
Το ζαχαροπλαστείο είχε του κόσμου τα γλυκά με την μπουγάτσα σε εξέχουσα θέση
Και πάντα μία εφημερίδα που πήγαινε από χέρι σε χέρι για την ανάγνωση κυρίως των
Αθλητικών.Και πάντα μία εφημερίδα που πήγαινε από χέρι σε χέρι για την ανάγνωση κυρίως των Αθλητικών.
Στήναμε το σκηνικό με το σεντόνι και την λάμπα πετρελαίου μοιραζόμαστε τα ξυλάκια με τις φιγούρες και άρχιζε ο διάλογος διαβάζοντας ο καθένας το ρόλο του και κάνοντας την αντίστοιχη φωνή.
Το εισιτήριο ήταν δεκάρες.
Σημειωτέον ότι εκείνα τα χρόνια φωτισμός υπήρχε μέχρι τις 11 το βράδυ με διακοπές. Το ηλεκτρικό δίκτυο έπαιρνε από μία ντιζελομηχανή στο Λίβαδο.
Άλλος τρόπος εξοικονόμησης χρημάτων ήταν η πώληση λαχείων, εφημερίδων, μεταφορά στις βαλίτσες η τα καλάθια από τους επιβάτες του ΚΤΕΛ, μεταφορά στις μπουκάλες ΠΕΤΡΟΓΚΑΖ, κάλαντα και το μπασιάκ (παρέες παιδιών μαζεύαμε ελιές σε κτήματα που είχε τελειώσει το μάζεμα και κατόπιν τις πουλάγαμε και γινότανε η μοιρασιά).Με τα χρήματα που μαζεύαμε αγοράζαμε υλικό επιμόρφωσης ... (Μυστήριο-Μάσκα-
Μικρός Ήρωας- Γκιαούρ Ταρζάν- Κλασικά Εικονογραφημένα- Μάχη- Μίκυ Μάους-
Λούκι Λούκ κ.α.) βγάζαμε παιδικό εισιτήριο (τις περισσότερες φορές μπαίναμε τσάμπα) για να δούμε ταινίες της εποχής και στα κλεφτά κανένα ακατάλληλο καουμπόικο.
Η βόλτα το Σαββατοκύριακο ξεκινούσε από την πλατεία τα Κυβέλια μέχρι την
Διασταύρωση στον Ξηρόκαμπο. Τα κορίτσια αγκαζέ πήγαιναν μπροστά και πίσω
τα αγόρια καμάκι για κανένα ραντεβουδάκι. Το Αγροκήπιο ήταν το καλύτερο
μαγαζί με ζωντανή τοπική ορχήστρα πίστα χορού και τραπεζάκια έξω.
Μπροστά στο μαγαζί ήταν το νυφοπάζαρο και το πήγαινε - έλα κράταγε μέχρι τις
7:30 το βράδυ (απαγόρευση κυκλοφορίας για τους μαθητές).
Το καφενείο πρόσφερε τότε καφέ ελληνικό στη χόβολη – τσάι – χαμομήλι-πορτοκαλάδα – λεμονάδα – γκαζόζα – βυσσινάδα -ούζο με μεζέ -κονιάκ-λουκούμι και υποβρύχιο.
Το ζαχαροπλαστείο είχε του κόσμου τα γλυκά με την μπουγάτσα σε εξέχουσα θέση
Και πάντα μία εφημερίδα που πήγαινε από χέρι σε χέρι για την ανάγνωση κυρίως των
Αθλητικών.Και πάντα μία εφημερίδα που πήγαινε από χέρι σε χέρι για την ανάγνωση κυρίως των Αθλητικών.
Ο γραφικός του χωριού ήταν ο ντελάλης, με τα χαρτιά κάτω από το κομμένο αριστερό χέρι του και με το δεξί να βαράει την κουδούνα την ίδια ώρα σε όλες τις πλατείες με δυνατή φωνή ανακοίνωνε τα νέα του χωριού.<Εχάθει γάιδαρος στα Κόλαγκάδια ο εύρων αμοιφθείσεται>.
Οι αραμπάδες (κάρα) ήταν το κύριο μεταφορικό μέσο μέσα στο χωριό, στα εξοχικά αλλά και στα χωράφια . Διακοσμημένοι με ωραίες παραστάσεις κουβάλαγαν τα σακιά με τις ελιές τα δοχεία με το λάδι κ.α. Θυμάμαι σε κάποιον έγραφε <ότι τραβάει το κορμί τα φταίει το κεφάλι>. Τώρα τι ερμηνεία δινότανε …….
Παράλληλα υπήρχαν τα τρίκυκλα ανοιχτά τα μικρά και με καμπίνα τα μεγάλα που κουβάλαγαν τα ψάρια από την Σκάλα αλλά και μετακομίσεις στα εξοχικά.
Υπήρχε και ένα φορτηγό προπολεμικό (το Στλέλ) που κουβαλούσε ρετσίνι βαρέλια με λάδι και τα πήγαινε στη Σκάλα για να φορτωθούν στα καΐκια (Μούχαλος-Κωστής). .
Συνεχίζεται…
Οι αραμπάδες (κάρα) ήταν το κύριο μεταφορικό μέσο μέσα στο χωριό, στα εξοχικά αλλά και στα χωράφια . Διακοσμημένοι με ωραίες παραστάσεις κουβάλαγαν τα σακιά με τις ελιές τα δοχεία με το λάδι κ.α. Θυμάμαι σε κάποιον έγραφε <ότι τραβάει το κορμί τα φταίει το κεφάλι>. Τώρα τι ερμηνεία δινότανε …….
Παράλληλα υπήρχαν τα τρίκυκλα ανοιχτά τα μικρά και με καμπίνα τα μεγάλα που κουβάλαγαν τα ψάρια από την Σκάλα αλλά και μετακομίσεις στα εξοχικά.
Υπήρχε και ένα φορτηγό προπολεμικό (το Στλέλ) που κουβαλούσε ρετσίνι βαρέλια με λάδι και τα πήγαινε στη Σκάλα για να φορτωθούν στα καΐκια (Μούχαλος-Κωστής). .
Συνεχίζεται…
