Πολυχνίτος στην δεκαετία του 60.
Παιδιά με κοντό παντελονάκι με βαθιές τσέπες-κολότσεπη για σφεντόνα και τιράντες, παπούτσια από τον τσαγκάρη 4 πέταλα σταυρό το καθένα για να μη φθείρονται, κάλτσες χειροποίητες χοντρές μέχρι το γόνατο με καλτσοδέτα και ζακέτα πλεκτές με βελόνες με οριζόντιες γραμμές από παλιά ξηλώματα , σακάκι και φυσικά τα μπαλώματα . Η κόμμωση ήταν γουλί (πέρασμα με την ψιλή μηχανή του κουρέα) και η τραγιάσκα η το πηλίκιο με την κουκουβάγια στη μέση. Η διαφορά στο ντύσιμο των παιδιών δημοτικού γυμνασίου ήταν η μπλε ποδιά και το πηλίκιο με την κονκάρδα.
Το πρωί μας ξύπναγε η μάνα ντυνόμαστε πλέναμε το πρόσωπο στο βρυσάκι και παίρναμε το δρόμο για το σχολείο. Η μητέρα μας έβγαζε μέχρι την εξώπορτα και μετά έπαιρνε το κουμάρι η το λαγήνι η τον τενεκέ για να πιάσει σειρά στη δημοτική βρύση της γειτονιάς για το νερό της ημέρας. Στο δρόμο για το σχολείο κάναμε στάση στο Ελαιοτριβείο για καμία καπεράδα (ψωμί ψημένο στα κάρβουνα ) και φρέσκο λάδι .
Στο προαύλιο του σχολείου Α/Β μετά την προσευχή ερχότανε το καζάνι με το αχνιστό γάλα (σκόνη) και το κίτρινο τυρί (αμερικανική βοήθεια).
Μετά μπαίναμε στις τάξεις μας ,αίθουσες μεγάλες με ψηλά παράθυρα ξύλινα θρανία με τον πίνακα την έδρα του δασκάλου . τα μαθήματα ήταν καλλιγραφία με πένα που την βουτούσαμε στο μελανοδοχείο στυπόχαρτο για αθέλητα τρεξίματα στο μελάνι και ξυράφι για διορθώσεις, ωδική (όλο δόξα όλο χάρη Άγια μέρα ξημερώνει),χειροτεχνία
Με κοκκινόχωμα, ιστορία ,θρησκευτικά με ενισχυτική διδασκαλία το κατηχητικό και τον υποχρεωτικό εκκλησιασμό, μαθηματικά και γυμναστική.
Συνέχεια …
Παιδιά με κοντό παντελονάκι με βαθιές τσέπες-κολότσεπη για σφεντόνα και τιράντες, παπούτσια από τον τσαγκάρη 4 πέταλα σταυρό το καθένα για να μη φθείρονται, κάλτσες χειροποίητες χοντρές μέχρι το γόνατο με καλτσοδέτα και ζακέτα πλεκτές με βελόνες με οριζόντιες γραμμές από παλιά ξηλώματα , σακάκι και φυσικά τα μπαλώματα . Η κόμμωση ήταν γουλί (πέρασμα με την ψιλή μηχανή του κουρέα) και η τραγιάσκα η το πηλίκιο με την κουκουβάγια στη μέση. Η διαφορά στο ντύσιμο των παιδιών δημοτικού γυμνασίου ήταν η μπλε ποδιά και το πηλίκιο με την κονκάρδα.
Το πρωί μας ξύπναγε η μάνα ντυνόμαστε πλέναμε το πρόσωπο στο βρυσάκι και παίρναμε το δρόμο για το σχολείο. Η μητέρα μας έβγαζε μέχρι την εξώπορτα και μετά έπαιρνε το κουμάρι η το λαγήνι η τον τενεκέ για να πιάσει σειρά στη δημοτική βρύση της γειτονιάς για το νερό της ημέρας. Στο δρόμο για το σχολείο κάναμε στάση στο Ελαιοτριβείο για καμία καπεράδα (ψωμί ψημένο στα κάρβουνα ) και φρέσκο λάδι .
Στο προαύλιο του σχολείου Α/Β μετά την προσευχή ερχότανε το καζάνι με το αχνιστό γάλα (σκόνη) και το κίτρινο τυρί (αμερικανική βοήθεια).
Μετά μπαίναμε στις τάξεις μας ,αίθουσες μεγάλες με ψηλά παράθυρα ξύλινα θρανία με τον πίνακα την έδρα του δασκάλου . τα μαθήματα ήταν καλλιγραφία με πένα που την βουτούσαμε στο μελανοδοχείο στυπόχαρτο για αθέλητα τρεξίματα στο μελάνι και ξυράφι για διορθώσεις, ωδική (όλο δόξα όλο χάρη Άγια μέρα ξημερώνει),χειροτεχνία
Με κοκκινόχωμα, ιστορία ,θρησκευτικά με ενισχυτική διδασκαλία το κατηχητικό και τον υποχρεωτικό εκκλησιασμό, μαθηματικά και γυμναστική.
Συνέχεια …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου