Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016

Haris Papassavas
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ....
ΤΟ ΠΑΘΟΣ
Κι όταν τα χείλη έσμιξαν
στην προσταγή του Έρωτα,
θάλασσα και ουρανός
διεκδικητές του πάθους έγιναν.
Η ζήλια με ήχους γεμάτη ,μέσ' την ομίχλη
τα σκέπασε όλα χωρίς πόνο,
επισυμβαίνει σιωπηλά δίχως νόημα
στην καταιγίδα του νου
συνδαιτυμόνας των αστραπών.
Στα νερολούλουδα της θάλασσας
ψάχνω μετά την καταιγίδα
τα σκουφιά των παλιών μου ερώτων.
Ερωτικό μου φεγγάρι
Υψώνω
στο μαλαματένιο σου φως του παρελθόντος
τις μνήμες της ρόδινης ηδονής μου ,
ολιγαρκής και έμπλεος αισθημάτων.
ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου