George Alvanos κοινοποίησε τη δημοσίευσή του.
Μυτιλήνη - Η Παναγία Γαλατούσα
(Μετά τη Γέννηση ο Θηλασμός )
Χρονογράφημα
Η Παναγιά στο κάτω κάστρο
Τρίτη 18 Αυγούστου 2015 | Στρατής Μπαλάσκας
http://www.emprosnet.gr/…/h…/75341-i-panagia-sto-kato-kastro
(Μετά τη Γέννηση ο Θηλασμός )
Χρονογράφημα
Η Παναγιά στο κάτω κάστρο
Τρίτη 18 Αυγούστου 2015 | Στρατής Μπαλάσκας
http://www.emprosnet.gr/…/h…/75341-i-panagia-sto-kato-kastro
Πάνε πολλά χρόνια από τότε. Οι μουσουλμάνοι της πόλης βαφτιστήκαν
Τούρκοι και εις εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάννης φύγαν από το νησί.
Τα σπίτια τους εκεί στο κάτω κάστρο ρημάξαν. Ώσπου, μέσα με τέλη της δεκαετίας του 1920 εκεί στο κάτω κάστρο, μέσα από τα τείχη και μακριά από τα αδιάκριτα μάτια μαζευτήκαν από το κράτος οι πουτάνες που μέχρι τότε στεγάζονταν σε μια καρπέτα και μια κουβέρτα.
Εκεί γύρω από το γενί τζαμί, πίσω από το τσαρσί χαμάμ, σε κάποια χαλάσματα στα αποκαΐδια του σαραγιού του Μιντάτ πασά που το κάψαν οι πρόσφυγες σαν πήραν χαμπάρι πως το είχαν μοσχοπουλήσει σε έναν άρχοντα Μυτιληνιό, κάποιοι που το χαν πάρει κοψοχρονιά από το μακαρίτη το Μιντάτ σαν μάθαν πως θα έφευγε και ξεπουλούσε ό,τι είχε και δεν είχε.
Μα η κουβέντα μας σήμερα δεν έχει να κάνει με το Μιντάτ και τα σαράγια του. Μα για τις πουτάνες που τις μαζέψαν στο κάτω κάστρο, να μη φαίνονται… Πονεμένες γυναίκες οι πιο πολλές, ορφανές και χήρες από το μέτωπο της Μεγάλης Ελλάδας που κάηκε και δαύτη σαν το αρχοντικό του Μιντάτ. Ανθρώπινα αποκαΐδια που πουλούσαν το κορμί τους για να ζήσουν. Γιατί το κράτος ηθικό μεν αλλά πέραν τούτου, μη τα θέλουμε κι όλα…
Μπήκαν το λοιπόν οι παστρικιές Μικρασιάτισσες σε ετούτα τα σπίτια που γενήκαν μπουρδέλα, μια κι οι αφεντάδες τους γενήκαν πρόσφυγες. Μόνες κι έρημες μα προπάντων πονεμένες σε ετούτη την αλλιώτικη Σπιναλόγκα.
Πόνος αβάσταχτος και πού να τον ακουμπήσεις;
Μα πού αλλού από την Παναγιά που πόνεσε πολύ σαν και δαύτες;
Ναι, αλλά πού… Οι εκκλησιές ήταν για τις ηθικές γυναίκες. Όχι για ετούτες…
Ψάχνοντας το λοιπόν εκεί ανάμεσα στα μπουρδέλα, βρήκαν μια κιστέρνα. Μια υπόγεια δεξαμενή νερού από τα χρόνια των Γατελούζων. Στάλαζε ο βράχος νερό, σταγόνα σταγόνα σαν τα δάκρυά τους. Στορήσαν και το κόνισμά Της.
Αλλιώτικο… Μια Παναγιά σαν και δαύτες. Με το βυζί γυμνό, εκεί ανάμεσα στα μπουρδέλα, μια Παναγιά μοναχά για δαύτες, τις πουτάνες. Μια Παναγιά πουτανιάρα σαν που τη λέγαν οι απόξω…
Περάσαν τα χρόνια, τα μπουρδέλα κλείσαν, χρόνια μετά αναστηλώθηκαν, γίναν εργαστήρια συντήρησης αρχαιοτήτων, αίθουσες εκδηλώσεων, έρχονται όπου να ’ναι και άλλες σύγχρονες χρήσεις…
Κι η Παναγιά μοναχιά της στην υπόγεια κιστέρνα χωρίς τα δάκρυα και τον πόνο των γυναικών που τόσο την αγαπήσαν. Μετονομάστηκε και σε Παναγιά η Γαλατούσα, γιατί όπως πάντα η ηθική τους, η δική τους ηθική, η ηθική των σταυροτήδων του γιου της νικά…
Και του χρόνου…
Παραμονή Παναγιάς, 14 Αυγούστου 2015
Η κρυμμένη Παναγία η Γαλατούσα στην Μυτιλήνη-Πραγματική εμπειρία
Βίκυ Καλοφωτιά
http://www.lesvospost.com/2013/05/blog-post_2361.html
….Πλησιάζοντας στον βράχο, με συνεπήρε η απλότητά του και προς μεγάλη μου χαρά ανακάλυψα ότι στο πλάι υπήρχε ένα μικρό σκαλί, που οδηγούσε σε μια τσίγκινη πόρτα. …και ανοίγοντάς την βρέθηκα στο εσωτερικό μιας γραφικής εκκλησούλας, που η ενέργειά της με τύλιξε αμέσως στη θαλπωρή της και ξάφνου αισθάνθηκα πλήρως εναρμονισμένη με τον ιερό αυτό χώρο. Το άρωμα από το λιβάνι και το μύρο άγγιξε σαν χάδι όλες μου τις αισθήσεις, γαληνεύοντας μονομιάς την ψυχή και το νου μου. Και τότε εκεί, στρέφοντας το βλέμμα μου στην αριστερή πλευρά του τοίχου, συναντήθηκαν οι ματιές μας και ένα ζεστό κύμα Αγάπης και συγκίνησης πλημμύρισε όλη μου την ύπαρξη.
Εκεί, σκεπασμένη γύρω-γύρω με ένα μεταξωτό, λευκό ύφασμα με το σύμβολο του σταυρού κεντημένο πάνω του με χρυσή κλωστή, βρισκόταν η ιερή εικόνα της Παναγίας της Γαλατούσας…
Τυλιγμένη στον κόκκινο χιτώνα Της…να κρατάει στην αγκαλιά Της τον λατρεμένο Της Υιό, θηλάζοντάς Τον…
Ιερή εικόνα…ιερή φιγούρα…ιερή στιγμή…το θαύμα και το μεγαλείο της Μητρότητας απεικονισμένο με πάσα λεπτομέρεια, δημιουργώντας σου συναισθήματα δέους, Αγάπης, λατρείας, συγκίνησης, θαυμασμού, αγαλλίασης…Το πρόσωπό Της γεμάτο τρυφερότητα προς τον μονάκριβο Υιό Της…που σήμαινε για Εκείνη τον κόσμο ολόκληρο…κι ακόμη παραπέρα…Τον Υιό Της, που αργότερα είδε να σταυρώνεται επειδή θέλησε και πάσχισε να κηρύξει παντού την ΑΓΑΠΗ…
Η Παναγία, γυναίκα και μητέρα
15.08.2010 04:45 Της Πόλας Τσώνη
http://www.sigmalive.com/archive/simerini/news/social/295784
Η ΜΕΓΑΛΗ συχνότητα με την οποία συναντάμε στην Κύπρο τα επωνύμια της Παρθένου που σχετίζονται με το θηλασμό των βρεφών, αποδεικνύει πόσο δημοφιλής ήταν η ιδιότητα αυτή της Θεοτόκου, ως προστάτιδας της μητρότητας και του θηλασμού, σε περασμένες κυρίως εποχές. Σε χαλεπούς καιρούς πολέμων και ανέχειας, πολλές γυναίκες που θηλάζαν βρέφη εξέφραζαν την επιθυμία «να τις βοηθήσει η Παναγία να γεμίσουν οι μαστοί τους με γάλα» (Κώστας Παπαγεωργίου, «Η Παναγία της Κύπρου - Η δική μας Παναγία»). Στο ίδιο βιβλίο αναφέρεται ότι οι μητέρες με βρέφη «επικρατούσε η συνήθεια να τρίβουν πάνω στο εικόνισμα της Παναγίας τη θηλή, είτε και ολόκληρο το μαστό τους, αφού έτσι πίστευαν ότι οι μαστοί θα γέμιζαν με γάλα».
Τα σπίτια τους εκεί στο κάτω κάστρο ρημάξαν. Ώσπου, μέσα με τέλη της δεκαετίας του 1920 εκεί στο κάτω κάστρο, μέσα από τα τείχη και μακριά από τα αδιάκριτα μάτια μαζευτήκαν από το κράτος οι πουτάνες που μέχρι τότε στεγάζονταν σε μια καρπέτα και μια κουβέρτα.
Εκεί γύρω από το γενί τζαμί, πίσω από το τσαρσί χαμάμ, σε κάποια χαλάσματα στα αποκαΐδια του σαραγιού του Μιντάτ πασά που το κάψαν οι πρόσφυγες σαν πήραν χαμπάρι πως το είχαν μοσχοπουλήσει σε έναν άρχοντα Μυτιληνιό, κάποιοι που το χαν πάρει κοψοχρονιά από το μακαρίτη το Μιντάτ σαν μάθαν πως θα έφευγε και ξεπουλούσε ό,τι είχε και δεν είχε.
Μα η κουβέντα μας σήμερα δεν έχει να κάνει με το Μιντάτ και τα σαράγια του. Μα για τις πουτάνες που τις μαζέψαν στο κάτω κάστρο, να μη φαίνονται… Πονεμένες γυναίκες οι πιο πολλές, ορφανές και χήρες από το μέτωπο της Μεγάλης Ελλάδας που κάηκε και δαύτη σαν το αρχοντικό του Μιντάτ. Ανθρώπινα αποκαΐδια που πουλούσαν το κορμί τους για να ζήσουν. Γιατί το κράτος ηθικό μεν αλλά πέραν τούτου, μη τα θέλουμε κι όλα…
Μπήκαν το λοιπόν οι παστρικιές Μικρασιάτισσες σε ετούτα τα σπίτια που γενήκαν μπουρδέλα, μια κι οι αφεντάδες τους γενήκαν πρόσφυγες. Μόνες κι έρημες μα προπάντων πονεμένες σε ετούτη την αλλιώτικη Σπιναλόγκα.
Πόνος αβάσταχτος και πού να τον ακουμπήσεις;
Μα πού αλλού από την Παναγιά που πόνεσε πολύ σαν και δαύτες;
Ναι, αλλά πού… Οι εκκλησιές ήταν για τις ηθικές γυναίκες. Όχι για ετούτες…
Ψάχνοντας το λοιπόν εκεί ανάμεσα στα μπουρδέλα, βρήκαν μια κιστέρνα. Μια υπόγεια δεξαμενή νερού από τα χρόνια των Γατελούζων. Στάλαζε ο βράχος νερό, σταγόνα σταγόνα σαν τα δάκρυά τους. Στορήσαν και το κόνισμά Της.
Αλλιώτικο… Μια Παναγιά σαν και δαύτες. Με το βυζί γυμνό, εκεί ανάμεσα στα μπουρδέλα, μια Παναγιά μοναχά για δαύτες, τις πουτάνες. Μια Παναγιά πουτανιάρα σαν που τη λέγαν οι απόξω…
Περάσαν τα χρόνια, τα μπουρδέλα κλείσαν, χρόνια μετά αναστηλώθηκαν, γίναν εργαστήρια συντήρησης αρχαιοτήτων, αίθουσες εκδηλώσεων, έρχονται όπου να ’ναι και άλλες σύγχρονες χρήσεις…
Κι η Παναγιά μοναχιά της στην υπόγεια κιστέρνα χωρίς τα δάκρυα και τον πόνο των γυναικών που τόσο την αγαπήσαν. Μετονομάστηκε και σε Παναγιά η Γαλατούσα, γιατί όπως πάντα η ηθική τους, η δική τους ηθική, η ηθική των σταυροτήδων του γιου της νικά…
Και του χρόνου…
Παραμονή Παναγιάς, 14 Αυγούστου 2015
Η κρυμμένη Παναγία η Γαλατούσα στην Μυτιλήνη-Πραγματική εμπειρία
Βίκυ Καλοφωτιά
http://www.lesvospost.com/2013/05/blog-post_2361.html
….Πλησιάζοντας στον βράχο, με συνεπήρε η απλότητά του και προς μεγάλη μου χαρά ανακάλυψα ότι στο πλάι υπήρχε ένα μικρό σκαλί, που οδηγούσε σε μια τσίγκινη πόρτα. …και ανοίγοντάς την βρέθηκα στο εσωτερικό μιας γραφικής εκκλησούλας, που η ενέργειά της με τύλιξε αμέσως στη θαλπωρή της και ξάφνου αισθάνθηκα πλήρως εναρμονισμένη με τον ιερό αυτό χώρο. Το άρωμα από το λιβάνι και το μύρο άγγιξε σαν χάδι όλες μου τις αισθήσεις, γαληνεύοντας μονομιάς την ψυχή και το νου μου. Και τότε εκεί, στρέφοντας το βλέμμα μου στην αριστερή πλευρά του τοίχου, συναντήθηκαν οι ματιές μας και ένα ζεστό κύμα Αγάπης και συγκίνησης πλημμύρισε όλη μου την ύπαρξη.
Εκεί, σκεπασμένη γύρω-γύρω με ένα μεταξωτό, λευκό ύφασμα με το σύμβολο του σταυρού κεντημένο πάνω του με χρυσή κλωστή, βρισκόταν η ιερή εικόνα της Παναγίας της Γαλατούσας…
Τυλιγμένη στον κόκκινο χιτώνα Της…να κρατάει στην αγκαλιά Της τον λατρεμένο Της Υιό, θηλάζοντάς Τον…
Ιερή εικόνα…ιερή φιγούρα…ιερή στιγμή…το θαύμα και το μεγαλείο της Μητρότητας απεικονισμένο με πάσα λεπτομέρεια, δημιουργώντας σου συναισθήματα δέους, Αγάπης, λατρείας, συγκίνησης, θαυμασμού, αγαλλίασης…Το πρόσωπό Της γεμάτο τρυφερότητα προς τον μονάκριβο Υιό Της…που σήμαινε για Εκείνη τον κόσμο ολόκληρο…κι ακόμη παραπέρα…Τον Υιό Της, που αργότερα είδε να σταυρώνεται επειδή θέλησε και πάσχισε να κηρύξει παντού την ΑΓΑΠΗ…
Η Παναγία, γυναίκα και μητέρα
15.08.2010 04:45 Της Πόλας Τσώνη
http://www.sigmalive.com/archive/simerini/news/social/295784
Η ΜΕΓΑΛΗ συχνότητα με την οποία συναντάμε στην Κύπρο τα επωνύμια της Παρθένου που σχετίζονται με το θηλασμό των βρεφών, αποδεικνύει πόσο δημοφιλής ήταν η ιδιότητα αυτή της Θεοτόκου, ως προστάτιδας της μητρότητας και του θηλασμού, σε περασμένες κυρίως εποχές. Σε χαλεπούς καιρούς πολέμων και ανέχειας, πολλές γυναίκες που θηλάζαν βρέφη εξέφραζαν την επιθυμία «να τις βοηθήσει η Παναγία να γεμίσουν οι μαστοί τους με γάλα» (Κώστας Παπαγεωργίου, «Η Παναγία της Κύπρου - Η δική μας Παναγία»). Στο ίδιο βιβλίο αναφέρεται ότι οι μητέρες με βρέφη «επικρατούσε η συνήθεια να τρίβουν πάνω στο εικόνισμα της Παναγίας τη θηλή, είτε και ολόκληρο το μαστό τους, αφού έτσι πίστευαν ότι οι μαστοί θα γέμιζαν με γάλα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου