Ο Haris Papassavas κοινοποίησε τη δημοσίευσή του.
Haris Papassavas
ΡΑΒΔΙΣΤΈΣ ΚΑΙ ΜΑΖΏΧΤΡΕΣ
/ Δίνε δωρεάν τον χρόνο σου
/ αν θέλεις να λέγεσαι ΆΝΘΡΩΠΟΣ
/ ΟΔΥΣΣΈΑΣ ΕΛΎΤΗΣ
/ Δίνε δωρεάν τον χρόνο σου
/ αν θέλεις να λέγεσαι ΆΝΘΡΩΠΟΣ
/ ΟΔΥΣΣΈΑΣ ΕΛΎΤΗΣ
Στο ψάθινο πέπλο σου ξαπλώσαν
κουρασμένες οι μαυρομάτες.
Τι ευτυχία !!!!
για τις βρακοφορεμένες μαζώχτρες,
γέμισαν καρπό τα φρεσκόπλεχτα καλάθια.
Τα καλλικέλαδα κοτσύφια
απ' την πράσινη ομίχλη οδηγημένα
με ερωτόλογα συντροφιά τις κρατούν.
Όλα σ' αυτή την πλουμιστή πλάση
ένα έγιναν ,άσματα ,χρώματα,χαρά
σε αρμονία.
Πόσα παρόμοια θεάματα στο ζύγιασμα
των αναμνήσεων έχω χάσει,
ήρθε η ώρα να τα μνημονεύω
με την μυστική μου χορωδία.
Ξαναγυρίζω στην ζωή κουρασμένος ,
στο λαμπαδιασμένο τζάκι ακουμπισμένος
το φιτίλι του λαδολύχναρου κουρντίζω.
Λούστηκε στο φως
το ηλιοκαμένο βλέμμα των ραβδιστάδων.
Χασομέρης κι εγώ,
αποκρυπτογραφώ τα οράματα μου .
Στρίβω άλλη μια τα μισοανεβασμένα μπατζάκια μου
και τα γεμάτα σακιά αγκαλιάζω.
Φεύγει η ψυχή μου χωρίς δάκρυ,στο λιοτρίβι,
δίπλα από τις ασετιλίνες,βρίσκει αποκούμπι.
Το λάδι ζεστό,χρυσαφένιες σταγόνες ευτυχίας
στον κούμαρο κυλά.
Την ξεροψημένη φέτα σταρένιου ψωμιού
στην λιπαρή πανσέληνο βουτώ.
Μάνα μου μαζώχτρα,πατέρα μου ραβδιστή,
το συνομήλικο μου καντήλι σας ανάβω
με το λάδι αυτό .
Τα χώματα σας ο ήλιος σκάβει
και τα κόκαλα σας άγγελοι ευλογούν .
ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ
06/12/2015
κουρασμένες οι μαυρομάτες.
Τι ευτυχία !!!!
για τις βρακοφορεμένες μαζώχτρες,
γέμισαν καρπό τα φρεσκόπλεχτα καλάθια.
Τα καλλικέλαδα κοτσύφια
απ' την πράσινη ομίχλη οδηγημένα
με ερωτόλογα συντροφιά τις κρατούν.
Όλα σ' αυτή την πλουμιστή πλάση
ένα έγιναν ,άσματα ,χρώματα,χαρά
σε αρμονία.
Πόσα παρόμοια θεάματα στο ζύγιασμα
των αναμνήσεων έχω χάσει,
ήρθε η ώρα να τα μνημονεύω
με την μυστική μου χορωδία.
Ξαναγυρίζω στην ζωή κουρασμένος ,
στο λαμπαδιασμένο τζάκι ακουμπισμένος
το φιτίλι του λαδολύχναρου κουρντίζω.
Λούστηκε στο φως
το ηλιοκαμένο βλέμμα των ραβδιστάδων.
Χασομέρης κι εγώ,
αποκρυπτογραφώ τα οράματα μου .
Στρίβω άλλη μια τα μισοανεβασμένα μπατζάκια μου
και τα γεμάτα σακιά αγκαλιάζω.
Φεύγει η ψυχή μου χωρίς δάκρυ,στο λιοτρίβι,
δίπλα από τις ασετιλίνες,βρίσκει αποκούμπι.
Το λάδι ζεστό,χρυσαφένιες σταγόνες ευτυχίας
στον κούμαρο κυλά.
Την ξεροψημένη φέτα σταρένιου ψωμιού
στην λιπαρή πανσέληνο βουτώ.
Μάνα μου μαζώχτρα,πατέρα μου ραβδιστή,
το συνομήλικο μου καντήλι σας ανάβω
με το λάδι αυτό .
Τα χώματα σας ο ήλιος σκάβει
και τα κόκαλα σας άγγελοι ευλογούν .
ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ
06/12/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου